Een verslag van Guy Moritz deelnemer aan de Giro di Stelvio 2023
WVCM Giro di Stelvio: georganiseerd genieten
Een fietsjaar is natuurlijk niet compleet zonder een meerdaags evenement. In 2022 heb ik een prachtige tocht gemaakt met The Ride die van de Ventoux naar Valkenburg ging. Dit jaar viel mijn keuze op de Giro di Stelvio, die door Wielervereniging Cycling Mates wordt georganiseerd.
De Giro di Stelvio bestaat uit vijf fietsdagen en één (optionele) rustdag. Wielervereniging Cycling Mates (WVCM) is een kleine organisatie bestaande uit vier heren die drie à vier evenementen per jaar organiseren. Hierdoor is het aantal deelnemers gelimiteerd, wat het allemaal wat persoonlijker maakt.
Op zaterdag 2 september vertrek ik met twee fietsmaten richting Riesalingen in het Zwarte Woud, waar we om 19.00 worden verwacht in Hotel Krone voor de eerste gezamenlijke maaltijd. Aldaar maken we kennis met de begeleiding en de overige deelnemers. Na een voorspoedige reis arriveren we rond 17.30 bij het hotel waar tourleider Herman ons al staat op te wachten. Na een koel glas Weizenbier schuiven we aan in het restaurant voor het diner. Hier maken we kennis met de overige twee begeleiders voor deze week, Bjorn (mecanicien) en Richard (masseur). De heren stralen een en al gemoedelijkheid uit, wat de komende dagen alleen maar bevestigd zal gaan worden. Het deelnemersveld bestaat uit negentien man uit allerlei leeftijdscategorieën. Een mooi gemêleerd gezelschap. De sfeer is meteen goed.
Tijdens het heerlijke, koolhydraatrijke diner geeft Herman een briefing over de eerste etappe, hoe laat we ontbijten en waar de bagage kan worden afgeleverd. Ook wordt de WVCM-tas uitgereikt waarin we spullen kunnen stoppen voor bij de bevoorradingen. Altijd handig voor een extra kledingstuk of reepje. Elke fietsdag zullen er twee bevoorradingspunten onderweg zijn.
Dag 1: Van Riesalingen naar Feldkirch
Na een prima ontbijt vertrekken we rond 8.30 onder een heerlijk zonnetje. De rit is 130 kilometer met 2200 hoogtemeters en loopt via Zwitserland naar Feldkirch in Oostenrijk. Geen lange beklimmingen vandaag, maar op en af door het schitterende glooiende Zwitserse landschap. Halverwege worden we opgewacht door de drie begeleiders met een goed verzorgde bevoorrading. Na deze stop vervolgen we onze weg naar ons volgende hotel, waar we om 16.30 aankomen. De bagage staat al in de lobby, de kamersleutels worden uitgedeeld en de fiets kan mee op de kamer. Snel soigneren en dan naar het terras voor een koel biertje in de namiddagzon. Wat kan het leven mooi zijn. Om 19.00 schuiven we aan bij het diner, in dit geval een uitgebreid buffet. Na het diner neemt Herman nog even het woord voor een briefing over de dag van morgen.
Dag 2: Van Feldkirch naar Nauders
Om 7.00 zitten we aan het ontbijt voor het betere stapelwerk. Vandaag hebben we 168 kilometer en net geen drieduizend hoogtemeters voor de boeg, dus de tank moet goed gevuld zijn. Tijdens het ontbijt nog even de laatste mededelingen van Herman inzake de bevoorradingen en wat aanvullende info over het parcours. Spullen inpakken, bagage afgeven bij de bus en en route onder weer een strak blauwe hemel. Het eerste stuk is glooiend, een goede warming-up voor de Silvretta. Via Bludenz en Gaschurn gaat het richting Partenen waar even later de klim begint. Het eerste gedeelte van de klim is pittig met stijgingspercentages tot 12%. Ondanks dit is het genieten, de omgeving is prachtig. Halverwege passeren we een stuwmeer waarna de klim afvlakt en we de top zien liggen. Het laatste stuk is het nog even aanzetten tot de top, waar het een drukte van belang is van touringcars en ander vakantieverkeer. Herman heeft geregeld dat we in het restaurant een kom soep of bord pasta kunnen bestellen om de koolhydraten aan te vullen.
Tijdens de afdaling over prima asfalt passeren we meerdere wintersportplaatsen als Galtür en Ischgl. Na Landeck loopt het weer omhoog en na de grens tussen Zwitserland en Oostenrijk pakken we de lekker lopende Norberthohe nog even mee voordat we na een korte afdaling in Nauders aankomen. De komende drie nachten verblijven we in Hotel Neue Burg, een prima familiehotel.
Dag 3: Koninginnenrit met de Stelvio (125 km en 3050 hm)
Vandaag is de Stelvio de uitdaging van de dag. Doordat de Umbrailpas afgesloten is (rotsblokken op de weg) is het parcours aangepast. De afdaling richting Prato zal via de Stelvio gaan en dus niet via de Umbrailpas. Jammer, maar het is niet anders. Wat betreft het weer kunnen we kort zijn. Alweer een schitterende zonnige dag. Om 8.30 vertrekken we met een groep van tien richting de Italiaanse grens. We fietsen vervolgens langs het stuwmeer Lago de Resia met daarin de beroemde kerktoren van Alt-Graun die nog boven het wateroppervlakte uitsteekt. Na Glurns gaat het richting Prad am Stilfserjoch oftewel Prato. Ondanks dat het vandaag dinsdag is (wat volgens de kenners de rustigste dag van de week is) is het al behoorlijk druk met fietsers, auto’s en motorclubjes. In Prato slaan we rechtsaf de SS38 op en kunnen we los. Na de eerste klimkilometers staat de begeleiding ons op te wachten voor een laatste refill van de bidons, een banaan of nog wat reepjes voor in de achterzak. De komende 24 kilometer is het ieder voor zich en god voor ons allen. Zelf kom ik na twee uur en vijftien minuten boven.
Als je op het hogere gedeelte komt zie je vanuit het dal de weg als een spaghettisliert omhooglopen. Op de top is het een heerlijke Italiaanse chaos met sportauto’s, motorrijders en fietsers van allerlei pluimage. Ook hier is er door het begeleidingsteam voor een bevoorrading gezorgd in een van de restaurants. Na een goulashsoep op het terras met uitzicht op de chaotische taferelen op de top is het weer afdalen naar Prato. Een mooie afdaling, maar wel druk door al het verkeer. Via een andere weg, grotendeels over rustige fietspaden en kleine tussendoorwegen passeren we het Reschenmeer via de andere zijde, wat mooie vergezichten oplevert. Rond 16.30 zijn we terug bij het hotel en kunnen we genieten van een koel glas bier op het terras.
Bekijk het aanbod fietsreizen
Benieuwd welke reizen Wielervereniging Cycling Mates allemaal organiseert? Check de website.
Dag 4: Rustdag … of toch maar een stukje pedaleren?
Woensdag. Officieel een rustdag, maar het merendeel van de deelnemers kiest ervoor om een stuk te fietsen. Aangezien het weer een schitterende dag zal worden heb ik mijn zinnen gezet op de Kaunertaler Gletscher. Herman is zo vriendelijk om mij een slinger te geven naar Prutz zodat ik het eerste stuk niet over de drukkere regionale weg hoef en ik wat later kan starten (ook wel lekker). Iets na 10.00 sta ik in Prutz en tien minuten later fiets ik over de Kaunertal Landes Strasse richting de top. Wat een verademing vergeleken met gisteren. Tot Feichten is er wat verkeer, maar dit mag geen naam hebben. Na Feichten fiets ik hele stukken alleen in serene rust richting het stuwmeer. De stijgingspercentages zijn goed te doen, tussen de 3 en 6%, met een enkele strook van 12%. Bij het stuwmeer aangekomen schiet ik even wat plaatjes, het is prachtig hier. Na het stuwmeer loopt de weg steil omhoog. De laatste twaalf kilometer komt het stijgingspercentage niet meer onder de 8%. Aangezien je dan al 26 kilometer op de teller heb staan is dit aanpoten. Op de top aangekomen is het heerlijk rustig. Het enorme restaurant is vrijwel uitgestorven. De gletsjer ligt er wat zielig bij. Om het smeltproces te traineren zijn sommige stukken afgedekt met zeil.
Na een lichte lunch duik ik de afdaling in en aangezien er weinig verkeer is, kan ik de fiets lekker laten lopen. Binnen een uur ben ik weer beneden in Prutz en pak ik dezelfde weg terug naar Nauders als op dag 2. Wat een heerlijke rustdag, maar wel met 115 kilometer en een dikke 2800 hoogtemeters op de teller.
Dag 5: Terug naar Feldkirch via de Fluelapas
Vandaag staat in het teken van de Fluelapas, de vierde col boven de tweeduizend meter. Na het gebruikelijke ochtendritueel stappen we om 8.15 op de fiets. Weer onder een strakblauwe hemel (het wordt bijna saai). Vandaag gaan we weer richting Feldkirch, waarbij we grotendeels over Zwitsers grondgebied en een stukje door Liechtenstein fietsen. Uitsmijter van de dag is de klim over de Fluelapas. Via de Norbertshohe passeren we de grens met Zwitserland en volgen we de rivier de Inn een stuk. De route is prachtig en het strakke Zwitserse asfalt een genot. Behalve de Fluelapass beklimmen we vandaag nog een tiental andere pukkels, dus echt vlak is het niet. Na Susch kunnen we ons opmaken voor de klim. Het is niet druk, dus in alle rust klimmen we omhoog. Een echte loper zou ik het niet willen noemen. De klim is behoorlijk onregelmatig met steilere stukken tussen de 12 en 14%. Wie te hard van start gaat zal de man met de hamer ongetwijfeld tegenkomen. Na een fraaie klim van ruim dertien kilometer kunnen we ook deze col afvinken. Op de top staat de crew ons weer op te wachten met een prima bevoorrading.
Na de rustpauze is het lekker afdalen richting Davos op een overzichtelijke weg met Zwitsers asfalt. Snelheden tot tachtig kilometer per uur worden aangetikt. Lekker hoor. Bij Davos passeren we het meer en gaat het op en af richting Klosters, waarna we via een mooie rustige weg richting Liechtenstein fietsen. We passeren Vadiz, de hoofdstad van Liechtenstein, en finishen in Feldkirch. Als we voor het hotel in de remmen knijpen hebben we er 160 kilometer en 2700 hoogtemeters op zitten.
Dag 6: Van Feldkirch naar Riesalingen
Vandaag fietsen we terug naar het startpunt in Riesalingen. De rit loopt grotendeels over Zwitserse bodem met als topattractie van de dag de watervallen van Schaffhausen. Dat het de laatste dag is wil niet zeggen dat het makkelijk wordt. De te overbruggen afstand bedraagt een dikke 155 kilometer en de Garmin geeft dertien beklimmingen aan. Scherprechter van de dag is de schitterende maar pittige klim naar Eggerstanden met een lengte van zeven kilometer en stroken tot 14%. Hierna blijft het parcours op en neer gaan met mooie vergezichten, en fietsen we op verkeersarme wegen door slaperige plaatsjes.
De laatste stop is bij de watervallen van Schaffhausen. Na wat foto’s vertrekken we voor de afsluitende 25 kilometer richting Riesalingen. We pakken nog wat mooie weggetjes mee en voor we het weten staan we voor Hotel Krone. Hier eindigt een heerlijke fietsweek door vier landen, ondersteund door een uitstekende crew. Absoluut een aanrader.
