Giro di Stelvio 2 t/m 8 september 2018
We hebben er lang naar uitgekeken, maar dan toch eindelijk de start op 2 september van de Giro di Stelvio! Na op 1 september te zijn ingecheckt in Hotel Sternen te Geisingen en bij het diner te hebben kennisgemaakt met de andere deelnemers met een korte briefing (over de etappe van morgen en een aantal huisregels), volgde na een (korte) nachtrust, de start. Eerst moest er nog een groepsfoto worden gemaakt, dat had wat voeten in aarde, want een aantal was wel erg ongedurig. Uiteindelijk viel het ‘startschot’. De etappe naar Feldkirch beloofde 160 km met 2350 hoogtemeters. Via tal van mooie rustige autoluwe wegen, genoot iedereen van de vele uitzichten. Onderweg was er een korte pauze met een prima bevoorrading van de organisatie. Iedereen was op tijd binnen bij het Best Western Hotel in Feldkirch. De tassen stonden keurig voor de ingang zodat we snel naar onze kamers konden. Na een prima diner (buffet) zochten we snel onze kamer op, zodat we konden genieten van een welverdiende rust.
Vanuit Feldkirch vertrokken we de tweede dag om 8.00u richting Nauders. Het was wel wat fris, maar de weergoden beloofden ons zon. Via Sankt Anton in Montafon en de beklimming van Silvretta (in de mist), die ons wel wat zweetdruppels heeft gekost, kwamen we uiteindelijk na ca. 70 km. op de top van de Silvretta. Hier mochten we kiezen uit een pizza of een grote kom soep. De organisatie stond weer klaar met de bus en we konden ook wat warme kleding aantrekken voor de afdaling. Het venijn zat ‘m deze dag in de staart. Na de beklimming van de Norbertshöhe kwamen we aan in Nauders, waar we drie nachten in Hotel Tirolerhof zouden verblijven. Na het gezamenlijke diner, volgde er weer een korte briefing van de organisatie.
Hier kwamen we voor, de beklimming van de Stelvio. Vandaag moest het gebeuren. We vertrokken met prima weer. Via de Reschenpas kwamen we na ca. 40 km. bij de Stilfserbrucke op 1250 hm. Vanuit hier begon de beklimming naar de Passo di Stelvio met de beroemde 48 bochten. De organisatie wachtte ons op 2880 hm op en weer konden we kiezen uit soep of een pizza! Heerlijk. Genietend van de fantastische uitzichten daalden we vervolgens via de Umbrailpas (Zwitserland) af om vervolgens via Reschen (en een kleine venijnige omleiding) voldaan terug te komen in het hotel. Wat een dag!!
Woensdag hebben wij genoten van een rustdag. De organisatie had een aantal routes uitgestippeld, voor elk wat wils. In elk geval hadden we prachtig weer, dus fietsers en thuisblijvers hebben genoten!
Op donderdag 6 september vertrokken we al weer naar Feldkirch. Via de beklimming van de Arlbergpas, waar de organisatie ons weer met broodjes en een lekkere koffie opwachtte, vervolgden we onze route. Onderweg passeerden we een paar flinke tunnels, wel goed verlicht, maar we werden een aantal keer flink opgeschrikt door het verkeer. Moe, maar voldaan kwamen we in Feldkirch aan, en na een lekkere douche konden we al vrij snel aan tafel. Ook hier volgde weer een korte briefing en daarna konden we genieten van een welverdiende nachtrust.
Met miezerregen vertrokken we de volgende morgen voor onze laatste etappe, grotendeels door Zwitserland en de laatste 15 km door Duitsland. naar Geisingen. Eerst via Zwitserland met een pauze na 60 km en op 125 km bij de watervallen van Schaffhausen, indrukwekkend! Ook hier zat het venijn weer in de staart. Na een aantal zeer steile beklimmingen kwamen we tenslotte aan bij de finish in Geisingen.
We kijken terug op een prachtige, pittige week, met mooie vergezichten, we hebben soms afgezien, maar de meeste tijd genoten van het fietsen door Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Italië! Chapeau voor de organisatie en de masseur, waardoor wij ons een beetje een prof voelden!
