Le Petit Tour de France

(Dany Benoy, juni 2017)

Normaliter ga ik elk jaar op fietsvakantie met clubgenoten van TC Mierlo. Voor 2017 wilde ik voor me zelf de lat eens wat hoger leggen, of beter gezegd ditmaal wilde ik de lat wat verder leggen. Zoekend naar een meerdaagse trektocht met wat langere afstanden per dag en toch ook wat hoogtemeters, vond ik volgende tocht met sprekende naam “Le Petit Tour de France”, georganiseerd door Wieler Vereniging Cycling Mates (www.wvcm.nl). In de korte beschrijving stond dat het een 5 daagse trektocht betrof die van Valkenburg naar het ski oord Morzine (in de Franse Alpen) gaat, waarbij een afstand van ruim 900km overbrugd zou worden, met ongeveer 2500hm per dag. Een klein rekensommetje leert ons dat per dag rond de 180km afgelegd diende te worden.

De groep bestond uit 42 fietsers, 2 begeleiders, en een masseur. Door de niet geringe afstand die per dag afgelegd moest worden door een ongetwijfeld gemêleerd gezelschap, werd er een tamelijk strak draaiboek op nagehouden. Om 07:00 gezamenlijk ontbijt, 07:45 bagage inladen, startlijst aftekenen en op de fiets om 08:00. Vanuit de organisatie waren er per dag 2 pauze plaatsen voorzien rond de 60 en 120km om bidons bij te vullen met sportdrank, bananen te verorberen, werden er energierepen uitgedeeld, en kon een eventueel lunchpakket worden aangesneden. Uiteraard kon men ook nog op andere plekken de innerlijke mens voorzien van voldoende energie, als dat nodig was en als de tijd  het tenminste toeliet. In uiterste nood kon men een van de reisleiders bellen en die kwam je dan uit de brand helpen. Het diner was normaal voorzien om 19:00, of werd eventueel uitgesteld tot 20:00, afhankelijk van wanneer de laatste deelnemer binnen rolde.

De eerste dag, maandag 5 juni 2017, bracht ons van Maastricht door de heuvels van Zuid Limburg via bekende en minder bekende wegen naar Spa waar we de eerste pauze hadden. Na de eerste pauze kwam het Ardennen offensief zoals de Wanne en vele anderen. Bij het binnen rijden van de Eiffel, net voorbij Lutzenkampen (D) bij het drielanden punt (België – Luxemburg – Duistland) was de tweede pauze plek voorzien. De laatste 60km gingen op een typisch Eiffels wasbordje onder een strak zonnetje en een zacht tegen briesje naar ons hotel in Irrel (D). De volgende was zo’n dag die je als fietser een heel leven lang blijft herinneren. Zo mooi dag 1 eindigde, zo somber begon dag 2 (dinsdag 6 juni 2017). In de striemende regen werd Irrel uitgereden en bovenop de eerste heuvel kwam daar nog eens een tegenwind bij van 5 à 6 Beaufort. Hoe sprookjesachtig mooi de Elzas hier ook moge zijn, mist en regen en een stormachtige wind veranderde het in een boze droom waarin ik op de vlucht was voor deze ongure natuurelementen en nauwelijks vooruit kwam in het grensgebied tussen Luxemburg en Duitsland. Gelukkig bracht de eerste pauze plek bij Launstroff enig soelaas en deed de zon schuchtere pogingen om de regen te verjagen. De wind liet zich niet verjagen en deed er nog een schepje boven op. Na de pauze kwam ik er pas achter hoe slingerig en landelijk de route was, waar nauwelijks verkeer was afgezien van af en toe een traktor. De weggetjes door de Elzas waarlangs we geleid werden en die veelal nauwelijks op wegenkaarten te vinden waren, oogden relatief vlak maar aan het eind van de dag stonden er toch ruim 2500 hm op de teller bij het hotel in La Petit Pierre (F, dep. Bas Rhin). Dag 3, woensdag 7 juni 2017, leidde ons door de Vogezen en was wat betreft aantal hoogtemeters de koninginnerit (3740hm). Minder bekende en niet zo moeilijke cols zoals de Col du Donon en Col de Grosse Pierre, moesten bedwongen worden. De flink uit de kluiten gewassen wasbordjes tussen deze 2 cols vergde meer energie en zoals zo vaak in een Tour rit zat het venijn in de staart: de 9km lange klim van Ballon d’Alsace vanuit Saint Maurice sur Mossele. Dag 4 diende zich aan als relatieve rustdag van de Vogezen naar het noordelijk deel van het Jura massief. Na de eerste stopplaats vnan die dag werden weer wasbordjes in alle maten en gewichten op de allermooiste en rustige plekjes opgezocht en werden we soms zelfs op onverharde wegen getracteerd. De laatste 15km kregen we op een presenteerblaadje als een lange rechte bijtrapafdaling naar Pontarlier in het departement Doubs. De laatste rit op vrijdag 9 juni 2017, en tevens ook de langste rit, bracht ons al vrij snel langs een uitermate golvend parcours in het Zwitserse deel van het Jura. Met een prachtig zicht op het Meer van Genève zagen we in de nabije achtergrond de machtige Alpen opdoemen. Na een korte stop in de buurt van Vevey om van het meer te genieten reden we verder rond het meer via de oostkant om het gebergte in te rijden voorbij Villeneuve. Na een 16km lange klim werd voor mij de onbekende maar niet minder mooie Pas de Morgins (1370m) bedwongen, waar we tevens Frankrijk terug binnenreden. Hier konden we wederom genieten van de prachtige omgeving en laatste bevoorrading alvorens aan de laatste 50km te beginnen. Hierin was de Col du Corbier, met 6km aan 7.4%, de laatste noemenswaardige hindernis. Rustig uitrijden zat er niet in daar de laatste 15km vals plat omhoog gingen naar onze laatste bestemming Morzine (departement Haute – Savoie). Een prachtige, behoorlijk pittige fietsweek zat er weer op. Voor wie van een meerdaagse uitdaging in afstand en hoogtemeters houdt, is deze tocht en fietsreis organisator zeker een aanrader.

Tot slot

Nog enkele statistieken:

	Dagafstand [km]	Hoogtemeters [m]
Maandag, 5 juni, 2017	182	2775
Dinsdag, 6 juni, 2017	183	2550
Woensdag, 7 juni, 2017	185	3740
Donderdag, 8 juni, 2017	177	2450
Vrijdag, 9 juni, 2017	193	3530
Totaal	920	15045